Πρόσφατα βρέθηκα στο κέντρο και, πεινασμένος μετά από έναν μεγάλο περίπατο, κατέληξα στον Μπαρμπαδήμο στη Μητροπόλεως.
Σε γενικές γραμμές αποφεύγω το κέντρο της Αθήνας για ελληνικό φαγητό, καθώς σχεδόν ποτέ οι τιμές δεν συνάδουν με την ποσότητα και την ποιότητα στα ελληνικά εστιατόρια. Αντιθέτως, σχεδόν σε όλα τα έθνικ εστιατόρια του κέντρου ισχύει το αντίθετο.
Οι κριτικές λοιπόν για τον Μπαρμπαδήμο από φίλους δεν ήταν αρνητικές, αυτές στο διαδίκτυο το ίδιο, κρέατα έβλεπα σε φωτογραφίες, ωραίο μου φάνηκε το μαγαζί, αποφάσισα να το δοκιμάσω με την παρέα μου.
Η απογοήτευση καραδοκούσε όμως…
Οι μερίδες πολύ μικρές και πολύ ακριβές. Νοστιμότατο κρέας πάντως. Πάνω στην πείνα μας κοιτούσαμε τι τρώνε οι διπλανοί θαμώνες για να δούμε αν εμείς παραγγείλαμε κάτι λάθος. Με μια πρώτη ματιά βλέπαμε τον κόσμο να καταβροχθίζει μεγάλες μερίδες, ενώ οι δικές μας έδειχναν αστεία μικρές. Με τη δεύτερη ματιά όμως, παρατηρήσαμε ότι οι μεγάλες αυτές μερίδες των άλλων αποτελούνταν κυρίως από πολλές πατάτες, ψωμιά, πίτες κλπ. Το κρέας και εκεί το έψαχνες με το μικροσκόπιο. Οι τιμές ήταν παραπάνω από το κανονικό, μην τα πολυλογώ, πληρώσαμε 21 ευρώ το άτομο και μείναμε σχεδόν νηστικοί. Αρνητικότατο και το γεγονός ότι για γαρνιτούρα, αν δεν ήθελες πουρέ πατάτας ή πατάτες τηγανητές (της πατάτας το κάγκελο δηλ.), έπρεπε να φας μία ψητή τομάτα και μία μικρούλα ψητή πιπεριά. Αυτή ήταν η γαρνιτούρα. Η σαλάτα ή έστω το ρύζι, άγνωστες λέξεις.
Το θετικό ήταν το άψογο ψήσιμο στα κρέατα και η τρομερά καλή εντύπωση που μας έκανε το παραδοσιακό ανατολίτικο τσάι που μας κέρασαν μετά το φαγητό. Αλλόκοτα αρνητικό και λίγο άκυρο το πιάνο που έπαιζε μελωδίες του Θεοδωράκη, του Αττίκ, του Yanni και άλλων Ελλήνων και ξένων δημιουργών, εν μέσω κιμάδων, φωνακλάδικων οικογενειών με το τζατζίκι να ρέει άφθονο στα χείλη τους και σουβλακιών γεμάτων τηγανήλα μέσα τους.
Σχετικά με τη “live μουσική” δες τη φωτογραφία μου στο τέλος του κειμένου, με τον δύστυχο πιανίστα πίσω μου, που σίγουρα καταριέται την τύχη του ο άνθρωπος.
Πολύ ωραία στημένο το μαγαζί πάντως, θύμιζε λίγο τα Καραμανλίδικα στου Ψυρρή, όπως φαίνεται και στην αρχική εικόνα του post.
Το προσωπικό ευγενέστατο, μάλιστα φεύγοντας, αν ήθελες σου έριχνε στα χέρια κολώνια Μυρτώ λεμόνι, για να φύγει η κρεατίλα. Πολύ ωραίο concept καταστήματος, αν είχε και λίγο πιο λογικές τιμές ή αρκετά μεγαλύτερες ποσότητες, θα ήταν όντως μία ωραία εμπειρία το φαγητό εκεί (αν εξαιρέσεις την άτοπη επιλογή της μουσικής για τον χώρο).
Δε θα το σύστηνα σε κανέναν, ούτε και θα ξαναπάω. Αν θέλεις να πιεις ένα κρασάκι και να φας ένα μεζέ ή τεράστια ψωμιά με λίγο κρέας, πήγαινε.
Βαθμολογία: 1/5