Με τα escape rooms δεν τα πάω καλά. Βαριέμαι θανάσιμα τους γρίφους και δε βρίσκω κανένα νόημα στο να πληρώσω για να νοικιάσω ουσιαστικά ένα χώρο από τον οποίο πρέπει να αποδράσω λύνοντας γρίφους, συνήθως χωρίς συνοχή. Όταν όμως ανακάλυψα τα δωμάτια διαφυγής με live act, συγκεκριμένο concept και ηθοποιούς μέσα, κόλλησα.
Παλαιότερα είχα επισκεφθεί το Ritual στου Ψυρρή, ένα δωμάτιο εξαιρετικό που σχετιζόταν με την ιστορία του θρίλερ “Ψυχώ”. Πολύ καλό στήσιμο, γρίφοι απλούστατοι και σχετικοί με την ιστορία, 2 όροφοι και μπόλικα δωμάτια αληθινού θρίλερ, ένας “μανιακός δολοφόνος” ηθοποιός τέρμα τρομακτικός που σε κυνηγούσε και μία ακόμη ηθοποιός που έπρεπε να ελευθερώσεις. Επιγραμματικά να αναφέρω ότι δε βρήκα ούτε ένα ψεγάδι σε αυτή την παραγωγή. Βγαίνεις από ‘κει με τρομερή ένταση, σα να έσωσες όντως κάποιον και σα να γλίτωσες και ο ίδιος το Χάρο, έχοντας προηγουμένως κάνει διάφορα τρελά, σκάβοντας ακόμη μέχρι και τάφο σε περιοχή-νεκροταφείο εντός του δωματίου (με χώμα, με τάφους, με τα όλα του). Υπάρχει ακόμα το Ritual, να πάτε.
Το θέμα μας όμως εδώ είναι κυρίως η πιο πρόσφατη εμπειρία μου, το Nun στη Δάφνη. Οι άνθρωποι εκεί έχουν φτιάξει με τα χέρια τους το σκηνικό με μεράκι, πράγμα άκρως εντυπωσιακό. Ξύλινες κατασκευές και έξυπνα δομημένα δωμάτια συνθέτουν ένα σπίτι μέσα στο οποίο θα τρέχεις πανικόβλητος, κουτουλώντας σε τοίχους, πόρτες και spooky διακοσμητικά.
Ο τρόμος:
Ο χώρος δεν είναι πολύ μεγάλος, είναι περίπου ένα κανονικό σπίτι, κουζίνα, σαλόνι, κλπ. Αυτή η στενότητα χώρου είναι που κάνει το συγκεκριμένο escape room τρομακτικό. Το σκοτάδι που έρχεται όταν δεν το περιμένεις και οι επιθέσεις της δαιμονισμένης καλόγριας, είναι αληθινά τρομακτικός συνδυασμός.
Συνέλαβα τον εαυτό μου να έχει ανατριχιάσει σε σημεία που δεν πίστευα ότι μπορεί να ανατριχιάσει άνθρωπος. Αν ακολουθήσεις τις οδηγίες των υπευθύνων πριν να μπεις στο παιχνίδι, σου εγγυώμαι ότι θα τρομάξεις όσο δεν πάει και θα περάσεις τέλεια. Ναι, θα ιδρώσεις, ναι μπορεί να χτυπήσεις επειδή οι χώροι είναι μικροί, ναι θα πανικοβληθείς, αλλά θα το ζήσεις σωστά. Προσωπικά απέδρασα με 4 καλές μελανιές από τις προσπάθειές μου να προστατευτώ και να προστατέψω τους συμπαίκτες μου από τους κινδύνους, σίγουρα λιγότερες μελανιές από όσες θα συγκέντρωνα αν έπαιζα με ένα φίλο λίγο μποξ.
Οι γρίφοι:
Δεν είναι δύσκολοι, έχουν μία λογική, αλλά θα μπορούσαν να είναι πιο σχετικοί με το όλο concept. Αν έχεις κάποιον που ασχολείται με γρίφους στην ομάδα σου, θα τη βρείτε την άκρη. Έχεις και βοήθειες από το control, κάπως θα τα καταφέρεις.
Οι αποστολές:
Πρέπει κάποιος να κάνει τη “βρώμικη δουλειά”. Ο μπροστάρης που λέμε, στο άγνωστο, στο χάος. Αυτός ήμουν εγώ εν προκειμένω, αφού με τους γρίφους δεν τό ‘χω, κάπου έπρεπε να φανώ χρήσιμος στην ομάδα. Δε θα σου πω πού μπήκα πρώτος και σε ποιες περιπτώσεις “θυσιάστηκα” για να μη σου κάνω spoil, αλλά να ξέρεις ότι αν μια ομάδα δεν έχει κάποιον πρόθυμο, να δεθεί, να κλειστεί σε φυλακή, να πάει πρώτος και μόνος εκεί που απαιτείται κάτι τέτοιο από το παιχνίδι, το παιχνίδι θα κάνει κοιλιά και δε θα προχωρήσει. Θαρραλέος μεν ο γράφων, με τρίχα σηκωμένη 90 λεπτά δε!
Η ηθοποιός:
Η καλόγρια (Nun) ήταν το πιο πετυχημένο κομμάτι της εμπειρίας. Ήξερε καλά πώς να σε τρομάξει, γνώριζε τους χώρους άριστα προφανώς και έκανε την απόδραση σκέτο μαρτύριο. Εμφανιζόταν για να δυσκολέψει τις “πίστες” και να ανεβάσει την αδρεναλίνη, που την ένιωσα να χτυπάει κόκκινα πολλές φορές. Δε θα σου πω άλλα ούτε για την καλόγρια, πρέπει να τη “γνωρίσεις”. Κράτα μόνο αυτό: Εξαιρετική αμφίεση και μακιγιάζ, η συμβολή της στο παιχνίδι, είναι το ίδιο το παιχνίδι!
The Nun στο Locklab:
Βρες το και στο Facebook
Διεύθυνση: Αλκμήνης 1, Δάφνη.
